Będargowo (niem. Mandelkow)
Pierwsze wzmianki o wsi pochodzą z dokumentu księżnej Anastazji Wielkopolskiej z 1220, w którym poświadcza, że darowała wieś Będargowo kościołowi św. Jakuba w Szczecinie, i że biskup Zygwin poświęcił miejsce pod ołtarz i cmentarz.
W średniowieczu wieś miała kształt owalnicy, zatarty później przez wielokrotną przebudowę układu przestrzennego.
Zabytki [edytuj]
Na terenie wsi znajduje się kościół pw. Matki Boskiej Wspomożycielki Wiernych z XIII wieku, posiadający charakterystyczną dla wiejskiego budownictwa sakralnego formę salową, opartą na planie prostokąta z wieżą od strony zachodniej. Wszystkie elewacje wykonane są z kwadr granitowych ułożonych we w miarę regularne rzędy. Kościół jak i znajdujący się dookoła cmentarz otoczony został kamiennym murem z bramami.
Kolejne przebudowy w latach 1690, 1701, 1786, 1863 niemal całkowicie zatarły romańską architekturę kościoła. Rozebrano wieżę, której pozostałością są dwie ogromnych rozmiarów przypory zachodnie i zakrystię, której ślady widoczne są na elewacji północnej. Zniszczono romańskie okna, zamurowano portale południowy i północny. Ocalał jedynie ostrołukowy portal zachodni, ceglany, pięciokrotnie schodkowany. Szczyt wschodni blendowany i oskarpowany, również został przebudowany. Świątynia kryta jest dwuspadowym dachem ceramicznym.
Na wyposażeniu kościoła znajdują się: XIX wieczna chrzcielnica, ambona, ołtarz i prospekt organowy oraz dzwon z 1931 r. umieszczony na drewnianej dzwonnicy stojącej obok kościoła.